Al op jonge leeftijd kwam ik in aanraking met de Dobermann, een goede vriend van mij, Leo Klootwijk, kreeg door omstandigheden de Dobermann reu van zijn broer in huis. Deze hond, Iwan was een flinke reu, uiteraard destijds nog rondom gecoupeerd en eentje met een stevig karakter. Prachtig om te zien, mijn hond zou een Dobermann worden…….
Serieus met het ras bezig willen zijn kwam in de jaren 90, na het overlijden van mijn eerste reu Sultan aan een hartkwaal. Ik bezocht shows en Doberdagen en zag uiteindelijk het type hond dat ik graag zelf wilde. Het bleken nakomelingen te zijn uit de kennel “Dobry”. Edzar Dobry was in die tijd een bekende dekreu, deed het uitmuntend in de sport, maar scoorde ook op shows. Kortom de ideale Dober. Met de bloedlijn van deze hond zat het wel goed! Le Dobry kennel had een nest liggen, ik heb daaruit in 1993 Irmin Dobry du Bois de Liers gekregen. Irmin heette bij mij Trebor. Helaas trof het noodlot ook deze reu, hij overleed nog net geen 7 jaar oud, ook aan DCM, de gevreesde hartafwijking.
Al twee Dobermanns verloren aan deze ziekte, lang getwijfeld of er wel weer een Dobermann in huis zou komen, immers het verdriet van het verliezen van je hond is onbeschrijflijk en alleen herkenbaar voor hen die dit mee hebben gemaakt. De leegte in huis was echter erger en al snel toch weer op zoek naar een pup. Eerst bij Jaap van Gelder (kennel van het Wantij) geweest, maar hij had alleen nog 1 teefje liggen, geen reutjes meer. Wel wist hij dat er net een eerste nestje was geboren bij de toen nog onbekende kennel Russkaja Mechta, het A-nest. Dat dit nest niet alleen voor veel commotie zou zorgen, maar ook de basis voor deze kennel zou worden kon toen nog niemand bedenken.
Gezien mijn ambitie om te gaan werken en showen met de hond kreeg ik uit dit nest in het jaar 2000 de imposante pup Russkaja Mechta Andor Absolut, kortweg “Andor” mee naar huis.